Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/2850 Esas 2022/1497 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, irtifak hakkına elatmanın önlenmesi ve kal talep etti. Davalı, dava konusu yapıda bulunan çatının 50 yıl önce yapıldığını ve enerji nakil hattının tehlike yarattığını belirterek davanın reddini savundu. Mahkeme, davanın kabulüne karar verdi. Davalı, istinaf etti. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi, istinaf başvurusunun reddine karar verdi. Temyiz kanun yoluna başvurulması gerektiği belirtildi. Temyiz istemi süresinde yapılmadığı için reddedildi. Kanun maddeleri: 7035 sayılı Kanun'un 31. maddesi, 6100 sayılı HMK'nın 361. ve 366. maddeleri, 346/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı.

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi
...
...

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 04/06/2018 tarihinde verilen dilekçeyle irtifak hakkına elatmanın önlenmesi ve kal talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kabulüne dair verilen 06/10/2020 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.

KARAR
Dava, irtifak hakkına elatmanın önlenmesi ve kal istemine ilişkindir.
Davacı vekili, davalının maliki olduğu 2857 ada 23 parsel sayılı taşınmazda kain yapının davacı şirkete ait irtifak hakkına müdahalede bulunduğunu iddia ederek elatmanın önlenmesine ve kal'ine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, dava konusu yapıdaki çatıyı 50 yıl önce yaptığını, enerji nakil hattının yerleşim yerinin üzerinden geçmesinin tehlike yarattığını, nakil hattının daha uygun bir yerden geçirilmesi gerektiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı istinaf etmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
7035 sayılı Kanun'un, 05.08.2017 tarihinde yürürlüğe giren 31. maddesi ile değişik 6100 sayılı HMK’nın 361. maddesi hükmüyle, Bölge Adliye Mahkemesi hukuk dairelerince verilen temyizi kabil kararlar ile hakem kararlarının iptali talebi üzerine verilen kararlara karşı tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içinde temyiz kanun yoluna başvurulabileceği düzenlenmiştir. 7035 sayılı Kanun'un geçici 1.maddesi hükmüyle, 6100 sayılı Kanunun 361. maddesinde temyiz sürelerine ilişkin olarak yapılan değişikliklerin, kanunun yürürlüğe girdiği tarihte ve sonrasında verilen kararlar hakkında uygulanacağı hüküm altına alınmış, anılan Kanun'un 34.maddesi hükmünde ise kanun hükümlerinin yayımı tarihinde yürürlüğe gireceği düzenleme altına alınmış ve 05.08.2017 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe girmiştir. Bu durumda, temyizen incelenmesi istenilen 21.01.2021 tarihli Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı tebliğinden itibaren 2 hafta içinde temyiz kanun yoluna başvurulması gerekmektedir.
Yapılan açıklamalar ışığında somut olaya gelice, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın davalıya usulüne uygun olarak 10.03.2021 tarihinde tebliğ edildiği, anılan davalının kararı 2 haftalık yasal süre geçtikten sonra 25.03.2021 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmıştır. Bu durumda 6100 sayılı HMK’nın 366. maddesinin yaptığı yollamayla somut olaya uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/1. maddesi hükmüne göre, süresinde yapılmayan temyiz istemiyle ilgili olarak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalının temyiz isteminin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, peşin alınan harcın temyiz edene iadesine, 28/02/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.