Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/16047 Esas 2022/4286 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuklara karşı cinsel istismar suçlarından mahkum edilmiş ve bu kararı temyiz etmiştir. Temyiz başvurusunda Bakanlık vekili herhangi bir sebep göstermemiş, bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir. Ancak sanık müdafisi, mahkemenin gerekçeli kararının yeterince açık olmadığından bahisle temyiz başvurusunda bulunmuştur. İlk derece mahkemesinin kararı gerekçeli olmadığından, kanuna aykırı olduğu sonucuna varılmış ve istinaf başvurusunun esastan reddine dair karar bozulmuştur. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) maddeleri 294/1, 298, 299/1, 230, 289/1-g, 302/2-4; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası madde 141.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Mağdure ...'e karşı çocuğun cinsel istismarı, mağdur ...'e karşı çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın mağdurlara karşı çocuğun cinsel istismarı suçlarından mahkumiyetine dair İstanbul 20. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 06.03.2020 günlü ve 2018/403 Esas, 2020/137 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan dolayı kurulan hükmün istinaf incelemesinde bozulması nedeniyle bu suç yönünden temyizi kabil hüküm bulunmadığı gözetilerek 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü;
Katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ile bunun hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği, bu kapsamda ilk derece mahkemesince çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükümlerin gerekçesinde yer alan sübut değerlendirmesinde hangi delile neden itibar edildiği hususunda açıklama yapılması gerekirken sadece sanık savunmasına neden itibar edilmediği belirtilip buna karşılık mağdurların tutarsız beyanlarının hangi sebeple kabul edildiği de açıklanmaksızın, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK'nın 230. maddesinde belirtildiği şekilde gerekçe içermeyen hüküm kurulması suretiyle aynı Kanunun 289/1-g. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 07.07.2020 gün ve 2020/821 Esas, 2020/953
Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.