Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/139 Esas 2022/4281 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Şanlıurfa 8. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm 2022/139 E. ve 2022/4281 K. sayılarını taşımaktaydı. Suç, çocuğun nitelikli cinsel istismarı olarak belirlenmiş ve sanığın mahkumiyetine karar verilmişti. Ancak, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesi bu karara itiraz edilmesi gerektiğine karar vererek başvurunun esastan reddedilmesine karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi, mağdurun ifadeleri, tanık beyanları, kamera görüntüleri ve dosya içeriği gibi kanıtların incelenmesi sonucunda, sanığın mağdura yönelik cinsel istismar eyleminin organ sokmak yerine göğüsleri, dudağı ve kalçası gibi bölgelerine dokunmak şeklinde olduğuna karar vermiştir. Bu nedenle, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunu işlediği ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1-c.1. maddesi uyarınca cezalandırılması gerektiği kararlaştırılmıştır. Kararda bahsedilen madde, çocuğun cinsel istismarı suçu ile ilgilidir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Şanlıurfa 8. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 31.12.2020 gün ve 2019/299 Esas, 2020/358 Karar sayılı hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan Bakanlık vekili ile katılan mağdur vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurun aşamalardaki çelişkili ifadeleri, tanık beyanları, savunma, kamera görüntüleri ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesince sanığın mağdura yönelik istismar eylemini organ sokmak suretiyle gerçekleştirdiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle göğüslerini ve dudağını öpme, kalçasını elleme şeklinde sübuta eren eylemlerinin çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilerek 5237 sayılı TCK’nın 103/1-c.1. maddesine göre cezalandırılması gerekirken suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan hüküm kurulması karşısında, anılan karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 13.09.2021 gün ve 2021/1663 Esas, 2021/2167 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı
CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi