Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/2183 Esas 2022/1641 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mut ilçesi Geçimli Mahallesi Karabağ Mevkii'nde yaşayan davacılar, arazilerine sulama için kullandıkları kaynak suyunun şehir şebekesine bağlandığı sırada su borularına zarar verildiğini ileri sürerek, suya elatmanın önlenmesi ve tazminat talep etmişlerdir. Davalı belediye ise kaynak sularının şehir şebekesine bağlanmasının gerekli olduğunu ve sulama suyu borularının kırılmış olmasından kendilerinin sorumlu olmadığını savunmuştur. Yerel mahkeme, davanın reddine karar vermiş, istinaf başvuruları da reddedilmiştir. Davacılar, son olarak temyiz talebinde bulunmuş ancak bu talep de reddedilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 341/2, 346 ve 352. maddeleri, 366/2 maddesi ve 346/1 maddesi.

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Mut 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 21/06/2016 tarihinde verilen dilekçeyle suya elatmanın men'i ve tazminat talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine, dair verilen 30.05.2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacılar vekili ve davalı vekili tarafından talep edilmiş, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf başvuru dilekçelerinin reddine dair verilen karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 11/09/2020 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR
Dava suya elatmanın önlenmesi ve verilen zararın tazmini istemine ilişkindir.
Davacılar; Mut ilçesi, Geçimli Mahallesi, Karabağ Mevkii yayla sakinleri olduklarını, arazilerini sulamakta kullandıkları kaynak suyunun mahallenin şebeke hattına alındığını ve bu sırada sulama suyu borulara zarar verildiğini ileri sürerek; suya vaki müdahalenin önlenmesini ve verilen zararın karşılanmasını talep etmişlerdir.
Davalı belediye vekili, Karabağ Mevkiinde yaşayan vatandaşların içme suyu yetersizliğinden şikayet etmeleri üzerine 2016 yılında yapılan etüt proje çalışmaları neticesinde kaynak sularının şebekeye bağlandığını, sulama suyu borularının kırıldığı yerde belediyenin hiçbir çalışma yapmadığını, başkalarınca harfiyet dökülmüş olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Yerel mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacılar vekili ve davalı vekili istinaf talebinde bulunmuşlardır.
Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince; dava değerinin 1.000,00 TL olarak gösterilip bu miktar üzerinden harç yatırıldığından karar tarihi olan 30.05.2019 tarihi itibariyle dava değeri kesinlik sınırı olan 4.400,00 TL'nin altında olduğundan istinaf başvuru dilekçesinin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 341/2, 346 ve 352. maddeleri uyarınca kesin olmak üzere reddine karar verilmiştir.
Davacılar vekilinin temyiz talebi üzerine Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 11/09/2020 tarihli ek kararı ile, Dairenin 30/03/2020 tarih ve 2019/1739 Esas, 2020/439 Karar sayılı ilamının kesin olması nedeniyle davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 366/2 maddesinin yollaması ile, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 346/1 maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Davacılar vekili temyiz dilekçesinin reddine ilişkin ek kararı temyiz etmiştir.
Somut olayda; Adana Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 30/03/2020 tarihli kararıyla, istinaf başvuru dilekçesinin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 341/2, 346 ve 352. maddeleri uyarınca kesin olarak reddine karar verildiği anlaşılmaktadır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun 341/2, 346 ve 352/1-b maddesinde de açıkça belirtildiği üzere verilen karar kesin nitelikte olduğundan davacılar vekilinin temyiz talebinin ilgili bölge adliye mahkemesince reddedilmesine dair verilen ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, 11/09/2020 tarihli ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine ve temyiz olunan ek kararda yazılı gerekçelere göre davacılar vekilinin yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının ONANMASINA, onama harcı peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 03/03/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.