Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19817 Esas 2022/4689 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir çocuğun cinsel istismarı suçuyla ilgili olarak verilen bir hükümle ilgili olarak yapılan istinaf başvurusunu değerlendirdi. Olayın oluş şekli, tanık beyanları ve dosya kapsamında yer alan deliller göz önüne alındığında, sanığın suçu cebir veya tehdit yoluyla işlediğine dair herhangi bir kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı sonucuna varıldı. Ancak Yargıtay kararlarına uygun olarak suçun unsurlarının oluşması nedeniyle temel ceza hükümlerine uygun şekilde ceza verilmesine karşın, hükümdeki sonuç cezası fazla tayin edilmişti. Bu nedenle istinaf başvurusunun kabul edilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Kararda yer alan kanun maddeleri: Türk Ceza Kanunu'nun 103/4. maddesi.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Yalova 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 17.09.2020 gün ve 2020/176 Esas, 2020/313 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Olayın oluş şekli, tanık beyanları, savunma ile tüm dosya kapsamına göre sanığın atılı suçu cebir veya tehditle gerçekleştirdiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden yazılı gerekçeyle müsnet suçtan belirlenen temel cezanın koşulları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK'nın 103/4. maddesi ile artırılması suretiyle sonuç cezanın fazla tayini karşısında ilk derece mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü gerekirken esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 21.12.2020 gün ve 2020/2348 Esas, 2020/1896 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 18.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.