Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tanık beyanlarından ve vergi tekniği raporundan anlaşılan duruma göre faiz karşılığı son ödünç para verme tarihinin Kasım 2010 yılı olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında suç tarihinin " 2006, 2007, 2008, 2009, 2010" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir hata olarak kabul edilmiş,
TCK"nın 53/1 maddesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 mükerrer sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Es., 2015/85 Kr. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar ile 15/04/2020 gün ve 13100 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinde yapılan değişikliklerin infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüş,
Sanığa adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi hususu Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 karar tarihli 2015/962 esas ve 2018/16 karar numaralı ilamında da belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesindeki düzenlemeye aykırı olması ve 5275 sayılı Kanun"un 106/3. Maddesinde 6545 sayılı Kanun ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesinin mümkün olması nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 16/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.