Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/2338 Esas 2022/2006 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalılar aleyhine geçit hakkının tesisi talebiyle açılan davada, mahkeme davanın reddine karar verdi. Davalıların vekili, kararda vekalet ücreti hüküm altına alınmadığı gerekçesiyle temyiz etti. Ancak dava değeri ve hükme esas alınan miktarın temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davalı vekilinin temyiz hakkı bulunmadığı anlaşıldı ve temyiz istemi reddedildi.
Kanun maddeleri: 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi, temyiz kesinlik sınırı.

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
...

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 11/06/2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkının tesisi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 22/03/2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, geçit hakkı istemine ilişkindir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı ... vekili, müvekkili olan davalı lehine vekalet ücretinin hüküm altına alınmadığı gerekçesiyle temyiz etmiştir.
Davacılar tarafından dava değeri 1.000,00TL olarak gösterilmiş ve bu değer üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir.
Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi gereğince 2016 yılı için 2.190,00 TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davalı vekilinin temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin REDDİNE, peşin yatırılan temyiz harcının yatırana iadesine, 14.03.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.