Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/28940 Esas 2022/4814 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Tarsus 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 28.01.2021 gün ve 2019/401 Esas, 2021/41 Karar sayılı hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan Bakanlık vekili ile katılan mağdure vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekili ile katılan mağdure vekilinin temyiz dilekçelerinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz istemlerinin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme yönelik Bölge Adliye Mahkemesinin kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Çukurova Üniversitesi Adli Tıp Fakültesi Anabilim Dalının 19.11.2018 tarihli raporu, mağdurenin sanığın her iki eylemde de sürtündüğü ve son eyleminde ıslaklık hissettiğine ilişkin beyanı birlikte değerlendirildiğinde sanığın eylemini organ sokmak suretiyle gerçekleştireceğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle çocuğun basit istismarı niteliğindeki eylemlerinin bir bütün halinde 5237 sayılı TCK’nın 103/1-1 ve 3. Cümle, 103/3c, 43 maddelerinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilerek hükümler kurulması gerekirken TCK 103/1, 35 ve 103/1 maddelerinin tatbiki suretiyle iki kez mahkumiyet hükümleri kurulması,
Sanıkla ilgili dosya içerisinde bulunup 70. Yıl Tarsus Devlet Hastanesinin 10.04.2009 tarihli raporunda sanığın orta mental olduğunun belirtilmesi, Mersin Tarsus Devlet Hastanesinin raporunda cezai ehliyetinin kısmi etkilenmesinin olduğunun belirtilmesi, Adana Dr. Ekrem Tok Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesince düzenlenen 28.02.2019 tarihli raporda sanığın 19.11.2018 tarihli eylem yönünden cezai ehliyetinin tam olduğu belirtilmesi, kişiyi hürriyetinden
yoksun kılma suçundan hiç değerlendirilme yapılmaması da dikkate alınarak raporlar arasında oluşan çelişkinin giderilerek tam bir vicdani kanaatin oluşması bakımından sanığın temin edilecek bütün raporlarıyla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek cezai ehliyeti hususunda rapor alındıktan sonra hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması nazara alınarak vaki istinaf başvurusunun kabulü yerine yazılı şekilde esastan reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeyen Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 05.10.2021 gün ve 2021/1586 Esas, 2021/1398 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın esas mahkemesine, karardan bir suretinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmesine 24.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.