Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/27669 Esas 2022/4907 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, cinsel taciz suçundan mahkum edilmiş ve adli para cezasına çarptırılmıştır. Ancak, mağdurun suç tarihi olan 05.10.2017'de on üç yaşını tamamlamamış olması nedeniyle, sanığın eylemi 5237 sayılı TCK'nın 105/1-2. maddesi kapsamında değerlendirilmiş ve karar bozulmuştur. Yeni esasa alınan dosyada, sanık hakkında verilen kararda aleyhe sonuç doğurmayacağı gözetilmeden hüküm kurulması nedeniyle, karar bozulmuştur. Kanundaki ilgili maddeler ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 105/1-1.cümle, 43/1,52/2. ve 105/1-2. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mahkemece sanık hakkında gerçekleştirilen yargılama neticesinde 5237 sayılı TCK'nın 105/1-1.cümle, 43/1,52/2. maddeleri gereğince 2.240 TL kesin nitelikte adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin 25.12.2018 günlü hükmün kanun yararına bozulması için yapılan başvuru üzerine Yargıtay kapatılan 14. Ceza Dairesinin 22.01.2020 gün ve 2019/3786 Esas, 2020/644 Karar sayılı ilamıyla "sanığın, 5237 sayılı Kanunun 105/1-1. cümlesinde düzenlenen cinsel taciz suçundan mahkumiyetine karar verilmiş ise de, kayden 01.01.2004 doğumlu mağdurun suç tarihi olan 05.10.2017, on üç yaşı içerisinde bulunmasından dolayı sanığın eyleminin anılan Kanunun 105/1-2. cümlesi kapsamında kaldığı" gerekçesine dayanılarak kanun yararına bozma talebinin kabulü ile hükmün bozulmasına dair verilen kararla birlikte mahalline gönderilen dosyayla ilgili olarak mahkemece yeni esasa alınan dosyayla ilgili yapılan duruşmada sanık hakkında verilen 29.12.2020 tarihli kararın CMK’nın 309/4. maddesi gereğince aleyhe sonuç doğurmayacağı gözetilmeden hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, katılan mağdure vekili ile sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 25.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.