Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/17586 Esas 2022/5015 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı suçu işleyen sanık hakkında verilen hükmü inceledi. Mağdurun vekili tarafından yapılan temyiz talebi, gerekçe gösterilmediği için reddedildi. Ancak, sanık ve müdafisi ile Bakanlık vekilinin temyiz itirazları kabul edildi. Mahkeme, sanığın suçu işlediğine dair kanıtların yeterli olduğunu ve temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi gerektiğini belirtti. Ancak, mahkeme yeterince gerekçe göstermedi ve kanun maddelerini yanlış uyguladığı için hüküm bozuldu. Hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası uyarınca bozulması kararlaştırıldı.
Kullanılan kanun maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 298. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 43. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi, birinci fıkrası ve yedi bent halinde sayılan hususlar
- 5237 sayılı TCK'nın 3. maddesi, birinci fıkrası.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Katılan mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan mağdure vekilinin verdiği süre tutum dilekçesinde herhangi bir temyiz gerekçesi göstermediği gibi gerekçeli kararın tebliğinden sonra gerekçeli temyiz dilekçesi de sunmadığı anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ve müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Sanık hakkında zincirleme şekilde beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçundan kurulan ilk hükmün temyiz incelemesinde sübuta eren eylemin çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğundan bahisle bozulmasının ardından bozma ilamına uyan mahkemece sanığın mağdureye yönelik 2012 yılında bir kez cinsel istismar eyleminde bulunduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken belirlenen temel cezada koşulları oluşmadığı halde zincirleme suça ilişkin 5237 sayılı TCK'nın 43. maddesi ile artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
Sanık hakkında sübuta eren suçundan dolayı temel ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesinin birinci fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar ile aynı Kanunun 3. maddesinin birinci fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki kanuni düzenleme nazara alınıp, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte değerlendirilmek suretiyle mahkemece temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi sırasında denetime elverişli gerekçe gösterilmesinin zorunlu olduğu gözetilmeden teşdidin derecesinde hataya düşülerek kanun maddesinde yer alan bazı ibarelerin tekrarı şeklindeki yetersiz gerekçeyle temel cezanın üst sınırdan belirlenmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası uyarınca BOZULMASINA, 26.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.