Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/20555 Esas 2022/5138 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından mahkum edildi. Ancak müstehcenlik suçu yönünden mahkumiyeti esastan reddedildi. Dosya, yapılan incelemede tetkik edildi ve Bölge Adliye Mahkemesi, istinaf başvurularının esastan reddine karar verdi. Temyiz istemleri değerlendirildi ve çocuğun cinsel istismarı ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin temyiz sebepleri yerinde görülmediği için temyiz istemleri reddedildi. Ancak müstehcenlik suçundan kurulan hükümden bahsedildiği ve TCK’nın 226/3-1 cümle maddesi uyarınca hüküm kurulurken adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiği belirtildiği için bu suçtan mahkumiyet kararı bozuldu. Dosya, ilk derece mahkemesine gönderildi ve kararın bir örneği İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderildi.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddeleri
- 5271 sayılı CMK'nın 289. maddesi (kesin hukuka aykırılık halleri)
- TCK’nın 226/3-1 cümle maddesi

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, özel hayatın gizliliğini ihlal
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 03.07.2020 gün ve 2020/35 Esas, 2020/139 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurularının çocuğun cinsel istismarı ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçları yönünden esastan reddine, özel hayatın gizliliğini ihlal suçu yönünden kabulü ile hükmün kaldırılarak sanığın müstehcenlik suçundan mahkumiyetine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında müstehcenlik suçundan kurulan hükmün temyiz isteminin incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
TCK’nın 226/3-1 cümle maddesi uyarınca hüküm kurulurken anılan kanun maddesinde hapis cezası yaptırımının yanı sıra adli para cezasına da hükmolunması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 02.03.2021 gün ve 2020/1023 Esas, 2021/334 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun kabulü ile hükmün kaldırılarak sanığın müstehcenlik suçundan mahkumiyetine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4 madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 31.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.