Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/5911 Esas 2022/5294 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararın temyizi üzerine yapılan incelemede, mahkemenin kanıt toplama konusunda eksik kaldığı ve sanık lehine seçimlik ceza öngören eski kanun maddesinin göz ardı edildiği tespit edilmiştir. Ayrıca, suçun çocuğa karşı işlenmesi durumunda öngörülen cezanın alt sınırının altı ay olarak belirlendiği bir kanun değişikliği yapılmıştır. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin ceza muhakemesi kanununa yönelik iptal kararının da değerlendirilmesi gerektiği belirtilerek, hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri ise 5271 sayılı CMK'nın 217., 210. ve 251. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 105/1. maddesi, 6545 sayılı Kanun ve 7188 sayılı Kanun'dur.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, hükmedilen ceza miktarına göre sanık müdafisinin duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, duruşmasız yapılan değerlendirmede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
5271 sayılı CMK'nın 217. maddesinin birinci fıkrasında "Hakim kararını ancak duruşmaya getirilmiş ve huzurunda tartışılmış delillere dayandırabilir. Bu delilller hakimin vicdani kanaatiyle serbestçe takdir edilir" ve aynı Kanunun 210. maddesinin birinci fıkrasında ise “Olayın delili, bir tanığın açıklamalarından ibaret ise, bu tanık duruşmada mutlaka dinlenir. Daha önce yapılan dinleme sırasında düzenlenmiş tutanağın veya yazılı bir açıklamanın okunması dinleme yerine geçemez” hükümlerine yer verilmiş olup, bu kapsamda mahkemece aynı zamanda olayın tek tanığı konumunda bulunan mağdurenin duruşmaya getirilerek, iddiaya konu hususlarla ilgili dinlenmesinden sonra toplanacak delillere göre sanığın hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulurken, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla 5237 sayılı TCK’nın 105/1. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunun çocuğa karşı işlenmesi halinde altı aydan üç yıla kadar hapis cezası verileceğinin kabul edilmesi karşısında, anılan değişiklikten önceki madde metninde yer alan ve üç aydan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası şeklinde seçimlik ceza öngören düzenlemenin sanık lehine olduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde değişiklik sonrası düzenlemeye göre temel cezanın belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Sanığın işlediği eylemin suç tarihi itibarıyla lehe sayılıp, 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki 5237 sayılı TCK’nın 105/1. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ve katılan mağdure vekili ile katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.