Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/3075 Esas 2022/5312 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, sanığın vekaletnameli müdafisinin kanuni süresinden sonra yaptığı duruşmalı inceleme talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, duruşmasız yapılan değerlendirmede dosya tetkik edildi.
Suç tarihinde on beş yaşından küçük mağdurenin velayet hakkına sahip babası olan müşteki ...'ın yokluğunda gerçekleştirilen yargılama sonucunda kurulan hükmü haricen öğrenerek temyiz dilekçesi vermek suretiyle kanun yoluna başvurmakla katılma iradesini ortaya koyduğu anlaşıldığından, 5271 sayılı CMK'nın 237/2 ve 260. maddeleri gereğince müşteki ...’ın davaya katılmasına ve hüküm duruşmasına sanığın vekaletnameli müdafisinin de katılması nedeniyle baroca görevlendirilen müdafinin görevinin sona ermesi karşısında hükmü temyize hakkı bulunmadığından, incelemenin sanığın vekaletnameli müdafisi ile katılan ...'ın temyizleriyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra, gereği görüşüldü:
Soruşturma evresinde yaşı küçük mağdure ile görüşen psikolog tarafından düzenlenen 05.05.2014 tarihli görüşme raporu ile iddianame içeriği nazara alınıp, Cumhuriyet Savcılığınca Adli Tıp kurumu 6. İhtisas kurulundan 10.11.2014 tarihine randevu alınarak dava açılması karşısında, 5237 sayılı TCK'nın 103/6. maddesinin tatbiki gerekip gerekmediğinin rapor aldırıldıktan sonra değerlendirilmesi gerekirken ve aynı zamanda olayın tek görgü tanığı konumunda bulunup, kovuşturma evresinde dinlenmeyen mağdurenin annesi müşteki ...'ın beyanının da alınarak sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafileri ile katılan ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.