Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/3677 Esas 2022/2637 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalıların elatman yaparak garajını kullanmasına engel olduğunu ve ilave kat yaptığını iddia ederek elatmanın önlenmesi ve ecrimisil talep etti. İlk derece mahkemesi davanın reddine karar verdi. Davacı vekili istinaf talebinde bulundu ancak talebi reddedildi. Temyiz başvurusunun ise kesin karar nedeniyle kabul edilmeyeceği gerekçesiyle reddedildi. Ancak dava değerinde yapılan değişiklik nedeniyle temyiz başvurusu yeniden değerlendirildi ve Bölge Adliye Mahkemesince reddedilen temyiz itirazları kabul edilerek kararın kaldırılmasına ve ilk derece mahkemesinin kararının onanmasına karar verildi. Kanun maddelerine göre, bölge adliye mahkemelerinin 40.000 TL'yi geçmeyen kararlarına karşı temyiz yoluna başvurulamayacağı 362. madde, bu sınırın 78.635,577 TL olduğu ise açıklama olarak belirtilmiştir.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Zonguldak 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 15/01/2015 tarihinde verilen dilekçeyle paydaşlar arasında elatmanın önlenmesi ve ecrimisil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 12/04/2018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiş, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesince 17/02/2021 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR
Dava, paydaşlar arasında elatmanın önlenmesi ve ecrimisil istemine ilişkindir.
Davacı vekili, tarafların paydaşı olduğu 126 ada 168 parsel sayılı taşınmazda bulunan 3 katlı binaya davalıların ilave kat yapmak ve davacının yaptığı garajı kullanmasına engel olmak suretiyle haksız müdahalede bulunduklarını ileri sürerek elatmanın önlenmesine ve 200,00 TL ecrimisilin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, dava konusu taşınmazdaki evin üzerine ilave katın anlaşma kapsamında yapıldığını, garajın da aynı şekilde kullanıldığını, davacının dava konusu olan yerde hakkı bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün davacı vekilince istinaf yolu ile incelenmesinin talep edilmesi üzerine; Ankara Bölge Adliye mahkemesi 16. Hukuk Dairesince, istinaf talebinin esastan reddine kesin olarak karar verilmiştir.
Davacı vekilinin temyiz talebi üzerine Ankara Bölge Adliye mahkemesi 16. Hukuk Dairesinin 17.02.2021 tarihli ek kararı ile, kararın kesin olarak verildiği gerekçesiyle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 366/1. maddesi yollamasıyla 346-1. maddesi uyarınca reddine karar verilmiş; davacı vekili bu kez temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı ve kararı temyiz etmiştir.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun;
1-“Temyiz edilebilen kararlar” kenar başlıklı 361. maddesinde; bölge adliye mahkemesi hukuk dairelerinden verilen temyizi kabil nihai kararlar ile hakem kararlarının iptali talebi üzerine verilen kararlara karşı tebliğ tarihinden itibaren iki hafta içinde temyiz yoluna başvurulabileceği,
2-“Temyiz edilemeyen kararlar” kenar başlıklı 362. maddesinde; bölge adliye mahkemelerinin, miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı düzenlenmiştir.
Anılan 40.000,00 TL'lik kesinlik sınırı 2021 yılı itibarıyla 78.635,577 TL olarak uygulanmıştır.
Somut olaya gelince;
1)Dava dilekçesiyle dava değeri 30.000,00 TL gösterilerek bu değer üzerinden harçlandırılmış, mahkemece yapılan keşif sonrasında alınan bilirkişi raporlarıyla dava değeri 124.666,00 TL olarak belirlenerek davacı vekiline bu miktar üzerinden harç tamamlattırılmıştır. Harcı yatırılmış dava değeri karar tarihi itibariyle geçerli olan 78.635,577 TL’lik temyiz kesinlik sınırının üzerinde olması nedeniyle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin kararın kesin olduğu gerekçesiyle reddine karar verilmesi doğru olmadığından Bölge Adliye Mahkemesinin 17.02.2021 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek temyiz incelemesine geçilmiştir.
2)Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre, temyiz olunan kararda yazılı gerekçelere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ek karara ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile, Bölge Adliye Mahkemesinin 17.02.2021 tarihli tarihli ek kararın KALDIRILMASINA; (2.) bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle Bölge Adliye Mahkemesi kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye mahkemesi 16. Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 07.04.2022 tarihinde kesin olarak oybirliği ile karar verildi.