Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/1998 Esas 2022/2830 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 49. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Bakırköy 1. Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından davalı aleyhine 20.05.2016 tarihinde verilen dilekçeyle ortaklığın giderilmesi talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.11.2018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 49. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR
Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne, aynen taksim suretiyle ortaklığın giderilmesine karar verilmiştir.
Davalı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 49. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına ve davanın kabulüne karar verilmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesinin kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.05.2021 gün ve 2020(20)5-451 Esas, 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-a. maddesi gereğince kesin olarak verilen hükümlerin tashihi ve tavzihi istemine ilişkin verilen kararlar da kesindir.
Temyiz edilemeyen kararlar başlıklı 362/1-b maddesinde "4. maddede gösterilen davalar ile (23.06.1965 tarihli ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunundan doğup taşınmazın aynına ilişkin olan davalar hariç) özel kanunlarda Sulh Hukuk Mahkemesinin görevine girdiği belirtilen davalarla ilgili kararlar" hükmü yer almaktadır. HMK'nın 4. maddesinde münhasıran Sulh Hukuk Mahkemesinin görev alanına giren ortaklığın giderilmesine ilişkin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin Bölge Adliye Mahkemesinin kararının kesin olması nedeniyle HMK'nın 366. maddesi yollamasıyla 346. maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 49. Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, peşin yatırılan harcın yatıranlara iadesine, 08/04/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.