Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/20272 Esas 2022/5612 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, esasen Gürcistan vatandaşı olan ve yargılama sırasında müdafisi bulunmayan sanığın haricen öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek dosya tetkik edildi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin olup, buna göre mahkemece sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen 2.400 TL adli para cezasına ilişkin hükmün CMUK'nın 305/1. maddesi gereğince kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince reddiyle, cinsel saldırı suçundan kurulan hükümle sınırlı yapılan değerlendirmede gereği görüşüldü:
Oluşa uygun kabule göre sanığın eyleminin zamanaşımı süresi yönünden lehe sayılıp, 6545 sayılı Kanun değişikliğinden sonraki 5237 sayılı TCK'nın 102/1-c. 2. maddesinde düzenlenen sarkıntılık suretiyle cinsel saldırı suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e. maddesinde belirtilen 8 yıllık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve zamanaşımını en son kesen 27.02.2013 tarihli mahkumiyet kararı ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında bu suçtan görülen kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 06.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.