Mahkemesi :Asliye Hukuk Hakimliği

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacılar tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, 12.04.1993 tarihli inşaat yapım sözleşmesinden kaynaklanmıştır. Davacılara ait ... ilçesi 32 ada 10 parsel nolu arsada davalının inşaat yapımını üstlendiğini, ancak inşaat ruhsatını almadığını, bu nedenle dükkanların da kiraya verilemediğini ileri süren arsa sahibi davacılar kendi adlarına tescil edilmiş olan daire ve dükkanların iskân ruhsatını alma işlemlerini yapması bakımından davalının icbar edilmesini ve dükkanların kiraya verilememesinden dolayı şimdilik 1.000,00 TL kira kaybının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, mahkemece yanlar arasında görülen 2004/22 Karar sayılı davada bu konunun halledildiği olayda kesin hüküm bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Yanlar arasında imzalanan sözleşmede inşaatın anahtar teslimi suretiyle yapılacağı, inşaatın tamamlanmasına kadar gerekli her türlü harcamaların yükleniciye ait olacağı ve son dairenin de iskân ruhsatı alındığında yükleniciye devredileceği kararlaştırılmıştır. Bu haliyle inşaatın iskân ruhsatını almak külfetinin davalıya ait olduğu sonucuna varılmaktadır. Daha önce görülen 2004/22 sayılı davada arsa sahipleri tarafından iskân masraflarıyla ilgili bir talepte bulunulmadığından anılan dosyanın bu dosya açısından kesin hüküm oluşturduğundan sözedilemez. Eldeki dava, niteliği itibariyle BK’nın 97. maddesine dayalı nama ifaya izin istemine ilişkin olarak değerlendirilmelidir. Davalı yüklenici iskân ruhsatını almamak suretiyle temerrüde düştüğünden davacıların nama ifaya izin verme istemi yerinde olup, mahkemece arsa sahibi davacılara iskân ruhsatı alınması bakımından gerekli iznin verilmesi gerekir.
Öte yandan davacılar iskân ruhsatı alınamadığı için kendilerine ait olduğu mahkeme kararı ile tespit edilen 22 ve 23 nolu dükkanların kiraya verilemediğini ileri sürerek gecikme tazminatı da istediğinden mahkemece dükkanların kiraya verilip verilmediği araştırılarak, dükkanların davacılara aidiyeti ilk mahkeme kararı ile kesinleştiğinden bu tarih esas alınarak bedele hükmedilmelidir.
Mahkemece bu hususlar üzerinde durulmadan delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek davanın reddi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davcılar yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, 13.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.