Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/23403 Esas 2022/5389 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve cinsel taciz suçlarından yargılanmış ve cinsel taciz suçundan beraat etmiştir. Ancak, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkum olmuştur. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yapılan bildirimlerin zorunlu olmadığı kabul edilmiştir. Davaya katılma talebinde bulunulamayacağına ve vekilin temyize hakları olmadığına karar verilmiştir. Temyiz istemleri reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 105/1. maddesi: cinsel istismar suçu ve hapis cezasının üst sınırı.
- 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesi: üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili istinaf başvurusunun reddi.
- 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi: Bakanlık ve müşteki hakları.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, cinsel taciz
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan beraatine dair İnegöl Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.12.2016 gün ve 2014/211 Esas, 2016/228 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında cinsel taciz suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
İlk derece mahkemesince gerçekleştirilen yargılama sonucunda atılı suçtan kurulan beraat hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair karar temyiz edilmiş ise de, müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 105/1. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olması ve 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olup, temyiz edilememesi karşısında, anılan karara yönelik temyiz istemlerinin CMK’nın 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin ve ilk derece mahkemesindeki yargılama sırasında on beş yaşından küçük mağdurenin velayet hakkına sahip annesi olan müşteki Sevda’nın, yapılan tebligat ile araştırmalara rağmen temin edilememesinden dolayı mahkemece dinlenilmesinden vazgeçilmesi karşısında yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin davaya katılma ve hükmü temyize hakları bulunmadığı gibi mahkemece verilen katılma kararları da bu hakkı vermeyeceğinden, vaki temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK’nın 298. maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 06.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.