Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/14 Esas 2020/530 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/14
Karar No: 2020/530
Karar Tarihi: 12.02.2020

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/14 Esas 2020/530 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalılar vekili tarafından verilen temyiz dilekçesi, mahkeme kararının kesin olması nedeniyle reddedilmiştir. Karar, görev yönünden reddine dair ilk derece mahkemesi tarafından verilmiştir. Temyiz edilemeyen kararlar arasında, yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin kararlar da yer almaktadır. Verilen karar, HMK 353/1-a-3 maddesi kapsamında kalmaktadır ve bu şekilde verilen kararlar kesin olduğundan temyiz edilemezler. Dosya, ilk derece mahkemesine gönderilecektir. Kararda geçen kanun maddeleri HMK 353/1-a-3, HMK 302/5 ve 373'tür.
4. Hukuk Dairesi         2020/14 E.  ,  2020/530 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi



    Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 06/05/2013 gününde verilen dilekçe ile İİK m.89/4"ten kaynaklanan maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; mahkemenin görevsizliğine dair verilen 26/11/2018 günlü karara karşı davalılar vekilinin istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; İstinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 23/10/2019 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
    İlk derece mahkemesince davanın görev yönünden reddine dair verilen karara yapılan istinaf başvurusu bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince incelenmiş ve davalılar vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
    6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu 362. maddesinde temyiz edilemeyen kararların sayıldığı, aynı maddenin birinci fıkrasının (c) bendinde “Yargı çevresi içinde bulunan ilk derece mahkemeleri arasındaki yetki ve görev uyuşmazlıklarını çözmek için verilen kararlar ile merci tayinine ilişkin kararlar” şeklinde düzenlemenin yer aldığı anlaşılmaktadır.
    Somut olayda, temyiz edilemeyen bir karara karşı davalılar vekilinin temyiz isteminde bulunduğu dikkate alındığında verilen karar dayandığı gerekçe ve sonucu itibarıyla HMK 353/1-a-3 maddesi kapsamında kalmakta olup, bu maddede de açıkça belirtildiği üzere bu şekilde verilen kararlar kesin olduğundan temyiz edilemez.
    Şu halde; kesin bir karara karşı temyiz başvurusunda bulunulduğu ancak Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi tarafından bu konuda bir karar verilmeksizin dosyanın dairemize gönderildiği anlaşıldığından temyizi kabil olmayan kesin karara ilişkin olan temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin, mahkeme kararının kesin olması nedeniyle HMK 353/1-a maddesi gereğince REDDİNE, HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 12/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.
















    Hemen Ara