Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/10717 Esas 2022/6090 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuğun cinsel istismarı suçundan İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın istinaf başvurusu kabul edilerek, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmiştir. Yapılan incelemede, suçun sarkıntılık düzeyinin aşılarak cinsel istismarın temel şeklini oluşturduğu halde suçun sarkıntılık düzeyinde kaldığı kabul edildiği için, karar bozulmuştur. Müsnet suçtan belirlenen cezanın kanuna aykırı olduğu tespit edildiğinden, sanık müsnet suçtan mahkum edilemez. Bu nedenle, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesine gönderilen dosya, 5237 sayılı TCK'nın 103/4. maddesi ile artırılan ceza ve 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkralarına göre bozulmuştur.
Kanun maddeleri açıklamaları:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/4. maddesi, çocuğun cinsel istismarı suçunda cezayı artıran maddedir.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 299/1. maddesi, istinaf başvurusunun kabul edilebileceğini ve dosyanın yeniden incelenmesi gerektiğini belirtir.
- 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. maddeleri, temyiz edilen

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM :Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 27.11.2018 gün ve 2018/316 Esas, 2018/486 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak sanığın sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyeti


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurun aşamalardaki samimi anlatımları, sanık savunması, tanık beyanları ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın mağduru kucağına oturtup, göğsüne dokunması, yanağını yalaması ve ısırması şeklinde belirli yoğunluğa ulaşan eyleminin ani, kısa süreli ve kesik hareketlerle gerçekleşmediği, bu nedenlerle fiilin sarkıntılık düzeyini aşarak cinsel istismarın temel şeklini oluşturduğu halde suçun sarkıntılık düzeyinde kaldığı kabulünün dosya içeriğine uygun düşmediği gözetilmeden suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Sanığın mağdura yönelik eylemini cebir ve tehditle gerçekleştirdiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden müsnet suçtan belirlenen temel cezanın 5237 sayılı TCK’nın 103/4. maddesi ile artırılması,
Kanuna aykırı, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısı, sanık müdafisi ile katılan mağdur vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 25.04.2019 gün ve 2019/295 Esas, 2019/622 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak sanığın müsnet suçtan mahkumiyetine dair kurulan hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesine gönderilmesine, 15.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.