MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SUÇ : Zimmet, görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Zimmet suçundan mahkumiyet, görevi kötüye kullanma suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hüküm ve karar temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın, CMK"nin 231/12. maddesi karşısında itiraza tabi olup, temyizi mümkün bulunmadığından, aynı Kanun"un 264. maddesi de gözetilerek suçtan zarar görenler vekillerinin temyiz talebinin itiraz mahiyetinde kabulü ile mercince değerlendirilip gerekli kararın verilmesi mümkün görüldüğünden, dosyanın bu yönden incelenmeksizin mahalline İADESİNE, incelemenin sanık ve müdafilerin mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla SINIRLI OLARAK YAPILMASINA karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Suç tarihlerinde ... ilçesi ... köyü muhtarı olarak görev yapan sanığın köy tüzel kişiliğine ait banka hesabından çektiği paralardan 6.621,66 TL"sini zimmetine geçirdiği iddia ve kabul edilen somut olayda; sanığın, karar defterine bir kısım harcamaları kaydettiğini ancak gider defterine kayıt yapmadığını, cami lojmanına ait elektrik faturalarını ödediğini, bakım ve onarım işleri için yaptığı harcamaların makbuzlarını deftere işlemediğini savunması ve muhatapları belli olan harcama belgeleri sunması, tanıklardan ..."ın sanıktan 750,00 TL, ..."ın ise belgesiz şekilde 3.000,00 TL aldığını beyan etmesi, hükme esas alınan bilirkişi heyet raporunda ise savunmada ileri sürülen hususların irdelenmediğinin, dosyada mevcut harcamalara ilişkin belgelere dair inceleme ve değerlendirme yapılmadığının, bu itibarla raporun hüküm kurmaya yeterli ve elverişli olmadığının

anlaşılması karşısında, cami lojmanına ait elektrik faturalarının kim tarafından ödendiğinin belirlenmesi, gerektiğinde bu hususta tespit edilecek tanıklar ile sanık tarafından sunulan harcama belgelerinde ismi geçen muhatapların beyanlarına başvurulması sonrasında dosyanın tüm ekleriyle birlikte Sayıştay emekli uzman denetçilerinden oluşan yeni bir bilirkişi heyetine tevdi edilerek köy tüzel kişiliğinin banka hesapları, köy karar defteri, köy gelir gider defteri ve harcama makbuzları karşılaştırılmak suretiyle sanığın uhdesinde kalan para bulunup bulunmadığını, savunmada ileri sürülen hususları da irdeler nitelikte bilirkişi raporu alınmasından ve köy defterlerinin düzenli tutulup tutulmadığı, tahsilat makbuzlarının ilgili deftere zamanında kaydedilip kaydedilmediğinin de karar yerinde tartışılmasından sonra eylemlerinin görevi kötüye kullanma suçunu oluşturup oluşturmayacağı üzerinde de durularak sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği halde, eksik araştırma ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanığın zimmetine geçirdiği kabul edilen 6.621,66 TL"nin, suç tarihindeki ekonomik koşullara ve Dairemiz uygulamalarına göre, değer azlığı sınırında kalması nedeniyle sanık hakkında TCK"nin 249. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı nüshasında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nin 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Suçun 5237 sayılı Yasa"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkilerin kötüye kullanılması suretiyle işlendiği kabul edilmesine rağmen sanık hakkında aynı Yasa"nın 53/5. maddesinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafilerin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 01/11/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.