Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19737 Esas 2022/6228 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkum edilen sanığın istinaf başvurusunu esastan reddetti. Ancak mahkeme, sanık hakkında kurulan hükümlerde yetersiz gerekçelerle yapılan değerlendirme nedeniyle dosyanın yeniden incelenmesi gerektiğine karar verdi. 5237 sayılı TCK'nın 61. ve 62. maddeleri, hükümlerin belirlenmesinde önemli yer tuttuğu vurgulanmaktadır. Kanun maddelerinde yer alan bazı tabirlerin tekrarlanması şeklindeki açıklamaların kanuni ve yeterli gerekçe niteliği taşımadığına dikkat çekilerek, ilk derece mahkemesinin denetime elverişli gerekçe içerecek şekilde hüküm kurması gerektiği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine dair Cizre 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 04.11.2020 gün ve 2020/157 Esas, 2020/153 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi gereğince temel cezalar belirlenirken söz konusu maddenin birinci fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar ile TCK'nın 3. maddesinin birinci fıkrasındaki "suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur" şeklindeki kanuni düzenlemeler nazara alınarak yapılan değerlendirmede ilk derece mahkemesince sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan temel ceza belirlenirken kanunda yer alan bir kısım ifadelerin tekrarlanması şeklindeki yetersiz gerekçelerle ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan birden fazla nitelikli halin gerçekleştiği yönünde dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçeyle teşdit uygulanması karşısında, söz konusu hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
5237 sayılı TCK'nın 62. maddesinde düzenlenen takdiri indirimin uygulanmasına veya uygulanmamasına ilişkin kararların da gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda kanun maddesinde yer alan bazı tabirlerin tekrarlanması şeklindeki açıklamanın kanun koyucunun aradığı anlamda kanuni ve yeterli gerekçe niteliği taşımadığı gözetildiğinde ilk derece mahkemesince bu hususta denetime elverişli gerekçe içerecek şekilde hükümler kurulması gerekirken yetersiz gerekçelerle söz konusu maddenin tatbikine yer olmadığına karar verilmesi karşısında, anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 27.01.2021 gün ve 2021/68 Esas, 2021/268 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 16.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.