Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/2770 Esas 2022/3579 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalıya karşı açılan geçit irtifakının kaldırılması davasında yerel mahkeme davacı lehine karar vermiştir. Davalı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuş, ancak Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi tarafından istinaf talebi usulden reddedilmiştir. Davalı vekili temyiz talebinde bulunmuş, ancak Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi tarafından da temyiz talebi reddedilmiştir. Verilen kararın kesin nitelikte olduğu ve yapılan inceleme sonucu davalı vekilinin temyiz talebinin reddedilmesinin yanlışlık içermediği belirlenmiştir. Bu nedenle verilen ek kararın onanması kararı alınmıştır.
HMK 362/1-a maddesi gereğince istinaf başvurusunun usulden reddedilmesi kesin nitelikte olduğu için temyiz talebinin reddedilmesinin yanlışlık içermediği HMK 353. maddesi gereği kararın kesin nitelikte olduğu hükme bağlanmıştır.
HMK 346. madde, HMK'nın 366. maddesi yollaması ile temyiz dilekçesinin reddedilmesi durumunu düzenlemektedir.

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Tavas Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 30/06/2020 tarihinde verilen dilekçeyle geçit irtifak hakkının kaldırılması talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 07/07/2021 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı vekili tarafından talep edilmiştir. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince istinaf talebinin usulden reddine dair verilen karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince 09/02/2022 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

KARAR
Davacı vekili, geçit irtifakının kaldırılması talebinde bulunmuştur.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesince 24/12/2021 tarihinde davalı vekilinin istinaf başvurusunun usulden reddine, HMK 362/1-a maddesi gereğince kesin olmak üzere karar verilmiştir.
Davalı vekilinin temyiz talebi üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 09/02/2022 tarihli ek kararı ile davalı vekilinin 12/01/2022 tarihli temyiz dilekçesinin, HMK'nın 366. maddesinin yollaması ile, HMK'nin 346. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı temyiz etmiştir.
Somut olayda; Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin 24/12/2021 tarihli kararıyla kesin olarak karar verildiği anlaşılmaktadır. HMK 353. maddesinde de açıkça belirtildiği üzere verilen karar kesin nitelikte olduğundan davalı vekilinin temyiz talebinin ilgili bölge adliye mahkemesince reddedilmesine dair verilen ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, 09/02/2022 tarihli ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine ve temyiz olunan ek kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 18/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.