Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/2913 Esas 2022/3578 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 8. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde açılan haksız işgal tazminatı davası kısmen kabul edildi. Davalı tarafından istinaf başvurusu yapıldı, ancak İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi istinaf başvurusunu reddetti. Davalı vekili, bu kararı temyiz etti, ancak dava değeri ve hükme esas alınan miktarın temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından temyiz hakkı bulunmadığına karar verildi. Bu nedenle, davalı vekilinin temyiz talebi reddedildi ve dosyanın mahkemeye iadesine karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 341. maddesi: İstinaf yoluna başvurulabilen kararlar
- 6100 sayılı HMK'nın 361. ve 362. maddeleri: Temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : İstanbul 8. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 18.10.2019 tarihinde verilen dilekçeyle haksız işgal tazminatı talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen 23.11.2021 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf başvuru dilekçesinin reddine dair verilen kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.
KARAR
Dava haksız işgal tazminatına ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davalı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf başvuru dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Bu karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 3160 TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan 2022 yılı için (107.090 TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davalı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davalı vekilinin TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, 18/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.