Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/25890 Esas 2022/6397 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanıkların atılı suçtan mahkumiyetlerine dair Nevşehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 01.04.2021 gün ve 2020/242 Esas, 2021/141 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurularının esastan reddi, Bakanlık vekilinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin reddi


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm ile temyiz isteminin reddine dair ek karar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü;
Bakanlık vekilinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin reddine dair ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Gerekçesi gösterilmek suretiyle temyiz isteminin reddine dair verilen ek karar usul ve kanuna uygun olduğundan, Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle ek kararın ONANMASINA,
Bakanlık vekilinin nitelikli cinsel istismar suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanıklar İsa ve ... ile müdafileri ve sanık ...'ın nitelikli cinsel saldırı suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Suç tarihi itibarıyle yirmi bir yaşı içerisinde olup, hafif-orta derecede zeka geriliği bulunan mağdurun aşamalarda değişen çelişkili anlatımları, ATK raporları, savunmalar ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkindelillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, Sanık ..., İsa müdafisi, sanık ..., ... müdafisi ve sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 08.07.2021 gün ve 2021/946 Esas, 2021/979 Karar sayılı vaki istinaf başvurularının esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, bozma sebebine göre sanıklar ..., ... ve İsa'nın TAHLİYELERİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü olmadıkları takdirde derhal salıverilmelerinin ilgili yerlere en seri şekilde bildirilmesi için müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 21.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.