Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3170 Esas 2021/5143 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/3170
Karar No: 2021/5143
Karar Tarihi: 22.06.2021

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/3170 Esas 2021/5143 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Anadolu 15. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından taksirle öldürme suçundan sanığa verilen ceza, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda onaylanmıştır. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 23.10.2018 tarihli kararı doğrultusunda yapılan incelemede, sanığın temyiz talepleri hakkında karara bağlanamayacağı belirtilmiştir. Sanık ve müdafi tarafından temyiz edilen karar hakkında gerekçeli karar tebliğ edilmediği belirtilmektedir. Yargıtay, sanığın asıl iradesinin temyizden vazgeçmek değil de açık ceza infaz kurumuna geçiş yapmak için dosyanın bir an önce sonuçlanmasına yönelik olduğunu söylemektedir. Kararda TCK\"nın 85/2, 22/3, 63 ve 53/6. maddeleri açık bir şekilde belirtilmiştir.
12. Ceza Dairesi         2021/3170 E.  ,  2021/5143 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Ceza Dairesi
    Suç : Taksirle öldürme
    Hüküm : TCK"nın 85/2, 22/3, 63, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

    İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda, İstanbul Anadolu 15. Ağır Ceza Mahkemesinin 10.09.2020 tarih ve 2019/357 Esas 2020/222 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında bilinçli taksirle öldürme suçundan tayin edilen hükme yönelik istinaf talebinin kabulüyle, yerel Mahkeme kararının kaldırılmasından sonra sanık hakkında bilinçli taksirle öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmü, sanık ve müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Temyiz Kanun yoluna başvuran ve gerekçeli temyiz dilekçesi sunmak üzere gerekçeli kararın tebliğini isteyen sanık müdafii Av ...’ya gerekçeli kararın tebliğ edildiğine ilişkin belgenin dosyada bulunmadığı, sanığın temyiz isteminden sonra hükmün onanması istemli dilekçeler sunması sebebiyle sanık müdafine gerekçeli karar tebliğinin yapılmadığı anlaşılmış ise de;
    Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.10.2018 tarihli ve 2017/1-842 – 2018/457 sayılı kararı kapsamında yapılan incelemede; Hükmün sanık ile sanık müdafi tarafından temyiz edilmesi üzerine, sanığın ceza evi kanalı ile UYAP sistemi üzerinden gönderdiği 03.02.2021, 25.02.2021, 18.03.2021, 15.04.2021, 02.06.2021 tarihli dilekçelerinin tamamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde, sanığın asıl iradesinin temyizden vazgeçmek değil de açık ceza infaz kurumuna geçiş yapmak için dosyanın bir an önce sonuçlanmasına yönelik olduğu, dilekçelerinde temyizden vazgeçtiğine dair açık bir ibare yazmadığı, dilekçe içeriklerinden sanığın açıkça temyiz isteminden vazgeçtiği anlaşılamadığı gibi müdafisinin de bu yönde bir talebinin olmadığı anlaşıldığından, gerekçeli karar sanık müdafine tebliğ edilmişse tebliğe ilişkin belgenin, tebliğ yapılmamış olması halinde ise usulüne uygun tebligat yapılıp tebliğ belgesinin gönderilmesi için dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.06.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.






    Hemen Ara