Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/14075 Esas 2022/6446 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, konut dokunulmazlığını ihlal ve cinsel taciz suçlarından mahkum edilmiştir. Konut dokunulmazlığını ihlal suçundan önce açılan davada, sanık hüküm giymiştir. Cinsel taciz suçunda ise, mahkeme sanığı görevsizlik kararı vererek başka bir mahkemeye göndermiştir. Ancak, sanığın konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmü Yargıtay onaylamıştır. Bu sebeple, sanığın konut dokunulmazlığı suçundan mükerrer şekilde mahkum edilmesi doğru değildir. Cinsel taciz suçu için ise, mahkemece verilen hüküm, kanunlardaki değişiklikler nedeniyle bozulmuştur. Bu değişiklikler, cinsel taciz suçunun üst sınırının iki yıl ya da daha az hapis cezasını gerektirmesi ve basit yargılama usulünün kullanılması konusundadır.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 116/1, 62. maddeleri
- 7188 sayılı Kanun'un geçici 5. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 251. maddesi ve 7188 sayılı Kanun'un 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesi (d) bendi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, konut dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesinde;
Sanık hakkında konut dokunulmazlığını ihlali suçundan açılan kamu davasında Söke 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/498 Esas, 2014/322 Karar sayılı dava dosyası üzerinden TCK'nın 116/1, 62. maddeleri uyarınca mahkumiyetine karar verildiği, cinsel taciz suçundan açılan kamu davası tefrik edilip 01/07/2014 tarih 2014/320 Esas 2014/340 Karar sayılı ilam ile görevsizlik kararı verilerek dosyanın Söke 2. Asliye Ceza Mahkemesine gönderildiği, konut dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün Yargıtay (kapatılan) 18. Ceza Dairesinin 2015/34137 Esas, 2017/5378 Karar sayılı ilamı ile onanarak 08.05.2017 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan mükerrer şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Sanık hakkında cinsel taciz suçundan kurulan hükmün temyiz incelenmesine gelince;
Sanığın işlediği kabul edilen cinsel taciz suçunun üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ile katılan mağdur vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, cinsel taciz suçu açısından esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 22.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.