Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19790 Esas 2022/6509 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Anadolu 11. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen cinsel saldırı suçundan mahkumiyet kararı, Bölge Adliye Mahkemesine yapılan temyiz başvurusunun esastan reddiyle sonuçlandı. Ancak, mahkeme kararının açık ve gerekçeli olması gerektiği vurgulanarak, gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılması, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaatin ve sanıkların suç oluşturduğu sabit görülen fiillerin hukuki nitelendirmesinin yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenle, ilk derece mahkemesinin hangi delillere dayanarak karar verdiğine dair bir değerlendirme yapılmamış olması, gerekçe içermeyen hükümler kurulması karşısında, istinaf başvurusunun esastan kabul edilmesi gerektiği ifade edildi. Kanun maddeleri olarak, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141. ve 5271 sayılı CMK'nın 230. maddelerinin bu yönde hüküm verdiği ve esası incelenmeyen hükümlerin 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince bozulabileceği belirtildi.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanıkların cinsel saldırı suçundan mahkumiyetlerine dair İstanbul Anadolu 11. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 01.12.2020 gün ve 2020/430 Esas, 2020/400 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve sanıkların suç oluşturduğu sabit görülen fiilleri ile bunların hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği, bu kapsamda ilk derece mahkemesince kabul edilen oluşa hangi deliller hükme esas alınarak varıldığına yönelik bir değerlendirme yapılmaksızın Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK'nın 230. maddelerinde belirtildiği şekilde gerekçe içermeyen hükümler kurulması karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü gerekirken esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 16.02.2021 gün ve 2021/162 Esas, 2021/358 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik esası incelenmeyen hükümlerin 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 22.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.