Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/13057 Esas 2022/6817 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan mahkumiyet hükmü veren Asliye Ceza Mahkemesi'nin gerekçeli kararının yeterli olmadığını ve Anayasa'nın 141 ve 1412 sayılı CMUK'nın 308/7. maddelerine muhalefet ettiğini belirtti. Ayrıca, sanığın eylemi 5237 sayılı TCK'nın 104/1. maddesi kapsamında suç olarak kabul edildi ve cezası iki yıl veya daha az süreli hapis cezası olan suçlardan biri olarak belirlendi. Ancak, 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı kararı ile 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekliliği vurgulandı. Bu nedenle, hüküm 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULDU.
Kanun maddeleri açıklamaları:
- 5237 sayılı TCK'nın 104/1. maddesi: Reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu düzenler.
- 7188 sayılı Kanun: Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun
- 5271 sayılı CMK: Ceza Muhakemesi Kanunu
- Anayasa'nın 141. maddesi: Anayasa Mahkemesinin görevleri hakkında düzenlemeler içerir.
- 1412 sayılı CMUK'nın 308/7. maddesi: Yargıtayın karar verme yetkisi hakkında düzenlemeler içerir.
- 5320 sayılı Kanun: Yargıtay Kanunu.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Reşit olmayanla cinsel ilişki
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mahkemece kurulan hükmün Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ile bunun hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği halde bu ilkelere uyulmaksızın yazılı şekilde gerekçesiz hüküm kurulması suretiyle Anayasanın 141 ve 1412 sayılı CMUK'nın 308/7. maddelerine muhalefet edilmesi,
Kabule göre de;
Sanığın işlediği kabul edilen eylemin suç tarihi itibarıyla lehe olup 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki 5237 sayılı TCK’nın 104/1. maddesinde düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturup, öngörülen cezanın üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası
incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.