Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/6465 Esas 2022/6749 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir kişinin cinsel taciz ve hakaret suçlarından mahkum edildiği bir dava ile ilgili temyiz başvurusu değerlendirilirken, suçların üst sınırlarının iki yıl veya daha az bir hapis cezasını gerektirdiği ve mahkumiyet hükümleri verildikten sonra kanun düzenlemelerinde yapılan değişiklikler ve Anayasa Mahkemesi kararı sonrası sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle temyiz talebi yerinde görüldü ve hükümler bozuldu. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 251. maddesi, 7188 sayılı Kanun'un geçici 5. maddesi'nin 1/c bendi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet


İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın işlediği kabul edilen cinsel taciz ve hakaret suçlarının üst sınırlarının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükümleri kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş,sanık müdafisinin temyiz talebi bu itibarla yerinde görüldüğünden esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.