Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/3761 Esas 2022/4495 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, önalım hakkından kaynaklanan tapu iptali ve tescil talebiyle davalıları mahkemeye vermiştir. Yerel mahkeme, davayı reddetmiştir. Davacı vekili, bu karara istinaf etmiş ancak Van Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi, istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. Davacı vekili bu karara da temyiz etmiştir. Ancak dava değeri ve hükme esas alınan miktarın temyiz kesinlik sınırının altında kalması nedeniyle, davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Sonuç olarak, temyiz talebi reddedilmiş, peşin yatırılan harç geri iade edilecektir. Kanun maddeleri olarak, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 341, 361 ve 362. maddelerinden bahsedilmektedir. HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin TEMYİZ TALEBİ REDDEDİLMİŞTİR.

MAHKEMESİ : Van Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Bitlis Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 28/07/2020 tarihinde verilen dilekçeyle önalım hakkından kaynaklanan tapu iptali ve tescil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın reddine dair verilen 14/12/2020 tarihli hükmün Van Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. Van Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR
Dava, önalım hakkından kaynaklanan tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine Van Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 9.400,00 TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (2022 yılı için 107.090,00TL ) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, 22/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.