Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/7934 Esas 2022/4511 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, babasının vefatından önceki malvarlığının davalı kardeşi tarafından eksiltildiğini iddia ederek mirasta denkleştirme istemişti. Mahkeme, davanın reddine karar vermişti ancak Yargıtay'ın bozma kararı sonrasında yapılan yargılama sırasında ihtiyati tedbir talebi reddedildi. Davacının temyiz dilekçesi reddedildi çünkü ihtiyati tedbir kararları nihai karar değildir ve İçtihat Metni Birleştirme Hukuk Genel Kurulu kararıyla reddedilen ihtiyati tedbir talepleri de temyiz edilemez. Kanun maddesi olarak, 6100 sayılı büyükşehir yasasına göre bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce alınmış kararlara 1086 sayılı eski HUMK'nun hükümleri uygulanacaktır. Bu maddede temyizi kabil kararlar sayılmış ve nihai kararların temyiz edilebileceği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalı aleyhine 29.03.2013 gününde verilen dilekçe ile mirasta denkleştirme talebi üzerine yapılan yapılan yargılama sırasında davacı tarafından istenen ihtiyati tedbir talebinin reddine dair verilen 26.07.2021 günlü ara kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati tedbir isteyen davacı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mirasta denkleştirme istemine ilişkindir.
Davacı; tarafların ortak murisi olan babaları ...'ın 2012 tarihinde vefat ettiğini, murisin vefatından önce malvarlığını diğer mirasçılar ve bilhassa davacı aleyhine eksiltmek suretiyle davalı kardeşinin taşıt kredisinin taksitlerinin muris tarafından ödenmiş olduğunu, davalının araç alacak maddi gücünün bulunmadığını ileri sürerek 45.800,00 TL zararının tazminini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iddialarının gerçeğe aykırı olduğunu, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin 28.09.2020 gün ve 2016/16788 Esas 2020/5473 Karar sayılı ilamıyla “davacı murisi ...'ın diğer mirasçısı olan davalıya sağlığında karşılıksız kazandırma yaptığını iddia ederek mirasta denkleştirme talebinde bulunduğundan öncelikle denkleştirmeye konu edilen ... ve ... plaka sayılı araçların ilgili trafik tescil şube müdürlüğünden ilk tesislerinden itibaren tedavüllü tescil kayıtları getirtilmesi ve murisin Garanti Bankasında bulunan hesabından yapılan ödemelerin kime yapıldığının tespitinin yapılması, ... ve ... plaka sayılı araçların tescil tarihi ile bu araçlar için çekilmiş kredi veya borcun bulunması halinde yapılan ödemeler ile uyumluluk teşkil edip etmediği değerlendirilerek muris ...'ın sağlığında davalıya karşılıksız kazandırma yapıp yapmadığının tespit edilerek bir karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulmasının doğru görülmediği" gerekçeleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sırasında, mahkemece, 26.07.2021 tarihli ara karar ile davacının, davalı ...’ın bütün mal varlığına tedbir konulmasına ilişkin ihtiyati tedbir talebinin reddine karar verilmiştir.
İhtiyati tedbir isteyen davacı, 26.07.2021 tarihli ara kararı temyiz etmiştir.
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi gereğince, bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı HUMK'nun 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacaktır. Aynı yasanın 427. maddesinde de temyizi kabil kararlar sayılmış; nihai kararların temyiz edilebileceği belirtilmiştir. İhtiyati tedbir talebinin kaldırılması kararı ara karar niteliğinde olup nihai karar olmadığından temyizi mümkün değildir.
Öte yandan, Yargıtay İçtihatları Birleştirme Hukuk Genel Kurulunun 21/02/2014 tarihli, 2013/1 Esas, 2014/1 sayılı Kararı ile de ilk derece mahkemelerince verilen ihtiyati tedbir taleplerinin reddi veya bu taleplerin kabulü halinde itiraz üzerine verilen kararların temyiz yoluyla incelenemeyeceğine karar verildiğinden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın yatırana iadesine, 28/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.