Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/26200 Esas 2022/7287 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından açılan davada, İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen beraat kararının istinaf başvurusu reddedildi. Ancak, katılan Bakanlık vekili ile mağdure vekilinin temyiz istemlerinde herhangi bir sebebin gösterilmediği için temyiz istemleri reddedildi. Bu kararın üst sınırı on yıldan az olan suçlar için yapılan beraat kararlarına uygulanacağı belirtilerek, 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesi detaylı bir şekilde açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan beraatine dair İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 19.09.2017 gün ve 2016/261 Esas, 2017/275 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat kararıyla ilgili yapılan başvuru üzerine istinaf incelemesini gerçekleştiren Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükme ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar açısından müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olup, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olduğu ve olay tarihi dönemde katılan Bakanlığa bağlı yurtta kalan mağdureye yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekil ile katılan Bakanlık vekilinin çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz istemleri yönünden gerçekleştirilen değerlendirmede ise CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetildiğinde, katılan Bakanlık vekili ile katılan mağdure vekilinin dilekçelerinde herhangi bir temyiz sebebi göstermedikleri anlaşıldığından,vaki temyiz istemlerinin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20.Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.