Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/26482 Esas 2022/7265 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinde sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve nitelikli cinsel saldırı suçlarından beraat kararları verilmiştir. Yapılan istinaf başvurusu sonucu Bölge Adliye Mahkemesi, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuna dair beraat kararlarının üst sınırının on yıldan az olması nedeniyle istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir. Ayrıca nitelikli cinsel saldırı suçuna dair yapılan temyiz başvurusunda temyiz sebebinin gösterilmediği için temyiz isteği reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesi suçun üst sınırı hakkında bilgi verirken, CMK'nın 294/1. maddesi temyiz istemlerinde temyiz sebebinin belirtilmesi gerektiğini vurgulamaktadır.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı,kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanıkların atılı suçlardan beraatlerine dair Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 02.11.2017 gün ve 2015/492 Esas, 2017/391 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat kararlarıyla ilgili yapılan başvuru üzerine istinaf incelemesini gerçekleştiren Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar açısından müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olup, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olduğu ve nitelikli cinsel saldırı suçundan verilen karar açısından ise CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.