Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/4233 Esas 2022/4639 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dilenci olduğu belirtilen davacı, davalıların mülkiyetinde olan arazide birkaç gün kaldığı gerekçesiyle ecrimisil talebiyle dava açmıştır. Asliye Hukuk Mahkemesi, davayı kabul ederek davacı lehine 2.500 TL ecrimisil ödenmesine karar vermiştir. Davalılar vekili kararı temyiz etmiştir ancak mahkeme, kesinlik sınırının altında kaldığı gerekçesiyle temyiz istemini reddetmiştir. Kararda, 1086 sayılı HUMK'nun 427/2 maddesi ile miktar veya değeri belirli bir tutarın altında kalan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu, dolayısıyla temyizinin olanaklı bulunmadığı belirtilmiş ve bu kanunun HMK'nun 450. maddesi ile yürürlükten kalktığına dikkat çekilerek, 6100 sayılı HMK'nın Geçici 3. maddesi ile bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2004 tarih ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı belirtilmiştir. Ayrıca 5236 sayılı Kanun, katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2020 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 3.920.00TL olarak değiştirmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 04/02/2015 gününde verilen dilekçe ile mülkiyet hakkına dayalı ecrimisil talebi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 18/02/2020 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mülkiyet hakkına dayalı ecrimisil istemine ilişkindir.
Davalılar vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda; davanın kabulü ile 2.500,00TL ecrimisilin yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
1086 sayılı HUMK'nun 427/2 maddesinde, miktar veya değeri belirli bir tutarın altında kalan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu, dolayısıyla temyizinin olanaklı bulunmadığı hükme bağlanmıştır.
Temyiz kesinlik sınırı, karar tarihinde uyuşmazlık konusu olan temyiz edilen miktara göre belirlenir.
01.10.2011 tarihinde 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu (HMK) yürürlüğe girmiş; anılan Kanunun 450. maddesiyle de 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu ek ve değişiklikleriyle birlikte tümüyle yürürlükten kaldırılmıştır. Bununla birlikte yasa koyucu, uygulamada birtakım sorunların ortaya çıkmasını engellemek için Hukuk Muhakemeleri Kanununda geçiş hükümlerini ayrıca düzenlemiştir.
Bu bağlamda 6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesinde, bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2004 tarih ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı açıkça düzenlenmiştir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun" ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2020 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 3.920.00TL olarak değiştirmiştir.
Somut olaya gelince; hüküm altına alınan ve temyize konu edilen toplam miktar 2.500,00TL olup karar tarihi itibari ile kesinlik sınırı olan 3.920.00TL’nin altında kaldığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda, mahkemece verilen karar kesin nitelikte olduğundan, davalılar vekilinin temyiz isteminin reddine dair aşağıdaki şekilde karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın yatırana iadesine, 29.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.