Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/28772 Esas 2022/7203 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıkların nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve tehdit suçlarından beraat kararı verilmiş, yapılan istinaf başvurusu ise esastan reddedilmiştir. Mahkeme, suçların TCK'nın 106/2-a, 109/1. maddelerinde belirtilen ağırlaştırıcı halleri dikkate alınmaksızın üst sınırlarının on yıldan az olduğunu, bu nedenle istinaf başvurusunun esastan reddedildiğini açıklamıştır. Ayrıca, katılan Bakanlık vekilinin temyiz sebebi göstermediği için vaki temyiz isteminin reddedilmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 106/2-a, 109/1. ve CMK'nın 286/2-g. ve 294/1. maddeleri bahsedilmiştir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanıklar), tehdit (sanık ...)
HÜKÜM : Sanıkların atılı suçlardan beraatlerine dair Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 07.03.2019 gün ve 2018/251 Esas, 2019/96 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve sanık ... hakkında ayrıca tehdit suçlarından verilen beraat kararlarıyla ilgili yapılan başvuru üzerine istinaf incelemesini gerçekleştiren Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar açısından müsnet suçları düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 106/2-a, 109/1. maddelerinde yer alan hapis cezalarının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırlarının on yıldan az olup, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olduğu ve nitelikli cinsel saldırı suçundan verilen karar açısından ise CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.