Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/23335 Esas 2022/7280 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat kararı için yapılan istinaf başvurusu reddedildi. Müsnet suçu düzenleyen TCK’nın 109/2. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırı on yıldan az olduğu için, ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurularının esastan reddedilmesi kesin kabul edildi. Nitelikli cinsel saldırı suçuna ilişkin karar açısından da, temyiz sebebi gösterilmemesi nedeniyle temyiz istemi reddedildi. Kararda, CMK’nın 294/1. maddesinde yer alan temyiz sebebi gösterme zorunluluğuna değinildi ve 5271 sayılı CMK’nın 286/2-g. maddesi de anıldı.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan beraatine dair Ankara 12. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 16.03.2017 gün ve 2016/252 Esas, 2017/101 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen beraat kararıyla ilgili yapılan başvuru üzerine istinaf incelemesini gerçekleştiren Bölge Adliye Mahkemesince anılan hükme ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen karar açısından müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 109/2. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olup, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olduğu ve nitelikli cinsel saldırı suçundan verilen karar açısından ise CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, katılan Bakanlık vekilinin dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından,vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.