Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/3083 Esas 2022/4701 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, Türk Medeni Kanunu'nun 588. maddesine dayalı gaiplik ve satış bedelinin tahsili için açılan davada, ilk olarak asliye hukuk mahkemesinde hüküm almıştır. Ancak, karar daha sonra istinaf ve temyiz yollarıyla yeniden görülmüştür. Temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay 7. Hukuk Dairesi, önceki kararı onamıştır. Davacı vekili, bu karara karşı karar düzeltme talebinde bulunmuş ancak mahkeme, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu uyarınca Bölge Adliye Mahkemeleri yürürlüğe girdikten sonra verilen kararlarda karar düzeltme yoluna gidilemeyeceği gerekçesiyle talebi reddetmiştir.
Detaylı kanun maddeleri:
- 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 588. maddesi
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi
- 1086 sayılı Kanun'un temyize ilişkin yürürlükteki hükümleri
- 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu döneminde tanınan karar düzeltme yolunun, 6100 sayılı Kanun'da yer almadığı
- 6100 sayılı Kanun'un 341 ila 381. maddelerinde istinaf, temyiz ve yargılamanın iadesi kanun yollarına yer verildiği.

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 588.maddesine dayalı gaiplik ve satış bedelinin tahsili dolayı mahal mahkemesinden verilen yukarıda gün ve sayısı yazılı hükmün; Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 22.02.2022 gün ve 2021/7871 Esas, 2022/1258 Karar sayılı ilamı ile onanmasına karar verilmişti. Davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla, dosya içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi uyarınca; bölge adliye mahkemelerinin Resmî Gazete’de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı; bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 454'üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı belirtilmiştir.
Bölge adliye mahkemelerinin 20.07.2016 tarihinde tüm yurtta göreve başlayacağı 29525 sayılı Resmi Gazete'de ilan edildiğinden, bu tarihten sonra verilen kararlar hakkında 6100 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümleri uygulanacaktır. 6100 sayılı Kanunun 341 ila 381. maddelerinde istinaf, temyiz ve yargılamanın iadesi kanun yollarına yer verilmiş, 1086 sayılı HUMK döneminde tanınmış olan karar düzeltme yoluna yer verilmemiştir.
Tekirdağ 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 20.02.2019 tarihli 2018/225 Esas ve 2019/75 Karar sayılı ilamına karşı davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulduğu, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesinin 17.12.2019 tarihli 2019/1229 Esas ve 2019/1772 Karar sayılı ilamı ile davalı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine karar verildikten sonra bu karara karşı davalı vekili tarafından temyiz kanun yoluna başvurulduğu ve hükmün Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin 17.03.2021 tarihli 2020/621 Esas ve 2021/1554 Karar sayılı ilamı ile bozulmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
Yargıtay 1. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak davanın reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 22.02.2022 tarihli 2021/7871 Esas ve 2022/1258 Karar sayılı ilamı ile hükmün onanmasına karar verilmiştir.
Davacı vekili tarafından onama ilamına karşı karar düzeltme talebinde bulunulmuş ise de, yukarıda da açıklandığı üzere 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu uyarınca Bölge Adliye Mahkemeleri yürürlüğe girdikten sonra verilen kararların temyizi üzerine bu kararlar aleyhine karar düzeltme yoluna gidilmesi mümkün olmadığından bu yöndeki dilekçenin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan gerekçelerle davacı vekili tarafından verilen karar düzeltme istemini içeren dilekçenin REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 04.07.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.