Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/3618 Esas 2022/4820 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, ortaklığın giderilmesi talep ettiği davalarda İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesi, davalıların istinaf ve temyiz taleplerini reddetti. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a maddesi gereğince kesin olarak verilen hükümlerin tashihi ve tavzihi istemine ilişkin verilen kararlar kesin sayılırken, HMK'nın 4. maddesine göre münhasıran Sulh Hukuk Mahkemesinin görev alanına giren ortaklığın giderilmesine ilişkin olan ve temyizi kabil olmayan kesin karara ve ek kararlara ilişkin temyiz dilekçelerinin reddi gerektiği belirlendi. Kararda detaylı açıklama yapılmadı. Kanun maddeleri 361, 362/1-a ve 362/1-b olarak belirtiliyor.

7. Hukuk Dairesi

BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesi
DAVALILAR : ... vd.

MAHKEMESİ : Beykoz 1. Sulh Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 16.03.2004 tarihinde verilen dilekçeyle ortaklığın giderilmesi talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 08.12.2017 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davalılar tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir. 17.05.2021 tarihli ek kararın davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

KARAR

Dava, ortaklığın giderilmesi isteğine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davalılar vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Davalılar vekili temyiz talebinde bulunmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesince temyiz talebinin usulden reddine karar verilmiştir.
Davalılar vekili ek kararın temyizi talebinde bulunmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesince temyiz talebinin usulden reddine karar verilmiştir.
Davalılar vekili ek kararın temyizi talebinde bulunmuştur.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27/05/2021 gün ve 2020(20)5- 451 Esas, 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 362/1-a. maddesi gereğince kesin olarak verilen hükümlerin tashihi ve tavzihi istemine ilişkin verilen kararlar da kesindir
Temyiz edilemeyen kararlar başlıklı 362/1-b maddesinde "4'üncü maddede gösterilen davalar ile (23/06/1965 tarihli ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunundan doğup taşınmazın aynına ilişkin olan davalar hariç) özel kanunlarda sulh hukuk mahkemesinin görevine girdiği belirtilen davalarla ilgili kararlar" hükmü yer almaktadır. HMK'nın 4. maddesinde münhasıran Sulh Hukuk Mahkemesinin görev alanına giren ortaklığın giderilmesine ilişkin olan ve temyizi kabil olmayan kesin karara ve ek kararlara ilişkin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesinin kararının kesin olması nedeniyle HMK'nın 366. maddesi yollamasıyla 346. maddesi gereğince REDDİNE, gereksiz yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın İLK DERECE MAHKEMESİNE, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 35. Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE, 05/07/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.