Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/17710 Esas 2022/7374 Karar Sayılı İlamı

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından sanık ...'ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 103/2, 109/1, 109/3-f ve 109/5. maddeleri gereğince 10 yıl ve 6 yıl hapis cezaları ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58. maddesi uyarınca cezalarının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/09/2013 tarihli ve 2013/109 esas, 2013/183 sayılı kararının Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 19/03/2014 tarihli ve 2014/808 esas, 2014/3555 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlünün tekerrür hükümlerinin kaldırılmasına yönelik talebinin, tekerrüre esas alınan Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/09/2007 tarihli ve 2006/576 esas, 2007/870 sayılı kararının Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 17/10/2019 tarihli ve 2019/12217 esas, 2019/14696 karar sayılı ilamıyla kanun yararına bozulmasına karar verilmesi karşısında tekerrüre esas alınamayacağı ve adli sicil kaydının incelemesinde Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 31/12/2012 tarihinde kesinleşen 21/05/2010 tarihli ve 2010/652 esas, 2012/1047 sayılı kararının tekerrüre esas alınmasına dair Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/12/2019 tarihli ve 2013/109 esas, 2013/183 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulüne ve anılan ek kararın kaldırılmasına dair Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/02/2020 tarihli ve 2020/30 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, her ne kadar Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/02/2020 tarihli ve 2020/30 değişik iş sayılı kararı ile Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin ek kararında tekerrüre esas alınan Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/05/2010 tarihli ve 2010/652 esas, 2012/1047 sayılı kararı ile verilen 10 ay hapis cezasından çevrili 6.000,00 Türk lirası adli para cezasının, daha önceden tekerrüre esas alınan Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/09/2007 tarihli ve 2006/576 esas, 2007/870 sayılı kararı ile verilen 9 ay 10 gün hapis cezasından daha ağır olup, daha önce uygulanmayan bir hükmün sonradan hükümlü aleyhine uygulanmasında hukuka aykırılık bulunduğundan bahisle itirazın kabulüne ve Sivas 1. Ağır Ceza Mahkemesinin anılan ek kararının kaldırılmasına karar verilmiş ise de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 18/09/2007 tarih ve 214-181 sayılı ve 17/04/2004 tarih ve 32-97 sayılı kararlarında infaza ilişkin hususların kazanılmış hak oluşturmayacağının belirtilmiş olması ve 5275 Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 108. maddesindeki, ''(2) Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz.'' şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, anılan ek kararda belirtilen Sivas 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/05/2020 tarihli kararının tekerrüre esas alınabileceği anlaşılmakla, itirazın bu nedenle reddine karar verilmesi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü ifadeli 21/10/2020 gün ve 94660652-105-58-7246-2020-KYB sayılı yazılı istemlerine müsteniden ihbar ve mevcut evrakla birlikte tevdi kılınmakla gereği görüşüldü:
Kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Sivas 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07.02.2020 tarihli, 2020/30 Değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK’nın 309/4-a. maddesi gereğince BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına ve dosyanın mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 04.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.