Esas No: 2021/2328
Karar No: 2022/7315
Karar Tarihi: 04.07.2022
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/2328 Esas 2022/7315 Karar Sayılı İlamı
9. Ceza Dairesi 2021/2328 E. , 2022/7315 K.Özet:
Sanık çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkum edilmiştir ancak kasten yaralama suçundan beraat etmiştir. Mahkeme, cinsel istismar suçu ile bağlantılı olan diğer suçla ilgili olarak üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine görev vermektedir. Bu nedenle, bu kısım için görevsizlik kararı verilmiştir. Sanık müdafisi ve mağdurların temyiz itirazları başarılı olduğundan, karar bozulmuştur.
Sanık, çocuğun cinsel istismarı suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi uyarınca cezalandırılmıştır. Suç, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişikliğin ardından belirlenen ceza üst sınırı ile ilgilidir. Görevsizlik kararı verilirken, 5235 sayılı Kanunun 12. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 4. maddesi dikkate alınmıştır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (mağdureler ..., ... ve ...’e karşı), kasten yaralama (mağdure ...’e karşı)
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet (mağdure sayısınca), kasten yaralama suçundan beraat
İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde hükümlerden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla bu suç ile bağlantılı olan diğer suçla ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ile katılan mağdureler ... ve ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 04.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.