Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/10607 Esas 2022/7417 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu ile çocuğun cinsel istismarı suçu cinsel taciz kabul edilerek mahkum edildi. Ancak, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun üst sınırı 2 yıl veya daha az hapis cezasını gerektirdiği ve basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra yürürlüğe giren 7188 sayılı kanunun geçici 5. maddesi ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararı sonrasında sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirmesi gerektiği belirtildi ve bu noktada hüküm bozuldu. Ayrıca, sanığın çocuğa karşı işlediği cinsel taciz suçu için verilen cezanın kanun değişikliği sonrası yanlış hesaplandığı tespit edildi ve bu nedenle hüküm yine bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5271 sayılı CMK'nın 251. maddesi (basit yargılama usulü)
- 7188 sayılı kanunun geçici 5. maddesi (kovuşturma evresine geçilmiş, d bendi)
- 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 105/1. maddesi (cinsel taciz suçu)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma (...'ye karşı), çocuğun cinsel istismarı (...'a karşı)
HÜKÜM : Kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu ile çocuğun cinsel istismarı suçu cinsel taciz kabul edilerek mahkumiyetine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın ...'ye karşı işlediği kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanığın işlediği kabul edilen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
Sanığın ...'a karşı işlediği cinsel taciz suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Ekim 2012 tarihinde atılı suçu işleyen sanıkla ilgili mahkemece mahkumiyet hükmü kurulurken, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla 5237 sayılı TCK’nın 105/1. maddesinde düzenlenen cinsel taciz suçunun çocuğa karşı işlenmesi halinde altı aydan üç yıla kadar hapis cezası verileceğinin kabul edilmesi karşısında, anılan değişiklikten önceki madde metninde yer alan ve üç aydan iki yıla kadar hapis veya adli para cezası şeklinde seçimlik ceza öngören ve sonradan 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren düzenlemenin sanık lehine olduğu gözetilerek hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde değişiklik sonrası düzenlemeye göre temel cezanın belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.07.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.