Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/4828 Esas 2022/4914 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, muhdesatın aidiyetinin tespiti talebiyle davalılar aleyhine dava açtı. Yerel mahkeme davanın reddine karar verdi, bu karar davacı vekili tarafından istinaf edildi ancak istinaf başvurusu esastan reddedildi. Davacı vekili tarafından temyiz edilen kararın değeri temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı için temyiz hakkının bulunmadığına karar verildi ve temyiz istemi reddedildi. Kanun maddeleri ise şöyle belirtildi: HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir. Dosya değeri de temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı için temyiz hakkı bulunmadığına karar verildi.

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi
DAVALILAR : ... vd.
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Kalkandere Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 14/12/2017 tarihinde verilen dilekçeyle muhdesatın aidiyetinin tespiti talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın reddine dair verilen 15/12/2021 tarihli hükmün Trabzon Bölge Adliye Mahkemesince istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesincence istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.

KARAR

Dava muhdesatın aidiyetinin tespiti istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 10.000,00 TL olarak gösterilmiş ve 13.591,30 TL üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (107.090,00 TL) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin TEMYİZ DİLEKÇESİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, 06/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.