Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/4683 Esas 2022/5066 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi, muhdesat adiyetinin tespiti istemiyle açılan davada davanın reddine karar verildiğini belirtmiştir. Davacı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulduğu ancak talebin esastan reddedildiği ve bu kararın da temyiz edilemeyecek nitelikte olduğu ifade edilmiştir. Kararın temyiz edilebilmesi için dava değeri ve hükme esas alınan miktarın temyiz kesinlik sınırının üzerinde olması gerektiği vurgulanarak, 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddelerine atıfta bulunulmuştur.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesi, istinaf yoluna başvurulabilen kararları belirtirken; 361. ve 362. maddeleri, temyiz edilebilen ve edilemeyen kararları sıralamaktadır. Kararda ayrıca davacı tarafın temyiz hakkının olmadığına karar verilerek, temyiz isteminin reddedilmesi kararı verilmiştir.

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi
DAVALILAR : ... vd.
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 7. Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 27/11/2018 tarihinde verilen dilekçeyle muhdesat adiyetinin tespiti talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 01/10/2020 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.

KARAR

Dava, muhdesat adiyetinin tespiti istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili tarafından istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 8.000 TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan (2022 yılı için 107.090 TL ) temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin alınan harcın yatırana iadesine, 12/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.