Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/2403 Esas 2022/5040 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davanın konusu elatmanın önlenmesi, kal ve ecrimisil istemidir. Yerel mahkeme Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Davalı ve davacı vekilleri kararı temyiz etmiştir. Ancak temyiz edilen tazminat miktarı 2021 yılı itibariyle kesinlik sınırı içinde kaldığından temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Peşin yatırılan harç yatıranlara iade edilecektir. Karara göre kanun maddeleri şöyledir:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 3. maddesi
- 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2 ve 432/4. maddeleri.

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 16.12.2014 gününde verilen dilekçe ile elatmanın önlenmesi, kal ve tazminat talebi üzerine Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 06.04.2021 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

KARAR

Dava, elatmanın önlenmesi, kal ve ecrimisil istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, Yargıtay 14. Hukuk Dairesinin bozma ilamına uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm, davalı ve davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemesince bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da temyiz isteminin reddine karar verilebilmektedir.
Bu açıklamalar ışığında; davacı tarafından davanın 1000 TL üzerinden harçlandırılmış olması ve davalı aleyhine kabul edilen ve temyize getirilen tazminat miktarının toplamda 553,84 TL olup; temyiz edilen miktar, karar tarihi olan 2021 yılı itibariyle temyiz kesinlik sınırı 4.270,00 TL'yi geçmediğinden; davacı ve davalı tarafın, kararı temyiz etme hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz istemini içeren dilekçenin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen tazminat miktarı 2021 yılı itibariyle kesinlik sınırı içinde kaldığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 3. maddesi yollaması ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427/2 ve 432/4. maddeleri uyarınca, davacı ve davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatıranlara iadesine, 12/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.