Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/2009 Esas 2022/7683 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi, bir çocuğun cinsel istismarı ve hürriyetinden yoksun kılma suçlamalarına karşı verilen hükümleri temyiz etti. Mahkeme, istinaf başvurusunu esastan reddetti ancak bu karar kanuna aykırı bulundu. Çünkü sanığın suçu işlediği kesinleşmemişti ve suçlamaların kanuni unsurları konusunda şüpheler bulunuyordu. Mahkeme kararı bozuldu ve dosya tekrar ilk derece mahkemesine gönderildi.
Kullanılan Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286. Maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260. Maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 291. Maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 294. Maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 298. Maddesi
- 7079 sayılı Kanun’un 94. Maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 104/2 ve 43. Maddeleri

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi Sosyal
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi kararı

İlk Derece Mahkemesince verilen hükümlere yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararların; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
Sanık müdafisinin duruşmalı inceleme talebinin, 7079 sayılı Kanun’un 94 üncü maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 299 uncu maddesinin birinci fıkrası gereği takdîren reddine karar verilmekle, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin aşamalardaki beyanları, tanık anlatımları, olayın intikal şekli ve zamanı, savunma ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, suç tarihi olan 2016 yılı Ağustos ayında on yedi yaşı içerisinde bulunan mağdurenin, amcası olan sanıkla değişik tarihlerde cinsel ilişkiye girerken sanığın zor kullandığına dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmayıp, mevcut haliyle sanığın sübuta eren cinsel ilişkiye girme eylemlerinin 5237 sayılı TCK’nın 104/2, 43. maddesinde düzenlenen aralarında evlenme yasağı bulunan kişi tarafından reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu oluşturduğu ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun da kanuni unsurları itibarıyla oluşmadığı gözetilerek hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde uygulama yapılması karşısında, anılan karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 15.11.2021 gün ve 2021/1326 Esas, 2021/1666 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 13.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.