Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/25537 Esas 2022/7773 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraati ile çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine dair Sakarya 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 13.03.2018 gün ve 2017/345 Esas, 2018/139 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
İlk derece mahkemesince gerçekleştirilen yargılama sonucunda atılı suçtan kurulan beraat hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair karar temyiz edilmiş ise de, müsnet suçu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 109/1. maddesinde yer alan hapis cezasının ağırlaştırıcı haller nazara alınmaksızın üst sınırının on yıldan az olması ve 5271 sayılı CMK'nın 286/2-g. maddesine göre üst sınırı on yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren suçlarla ilgili ilk derece mahkemesince verilen beraat kararlarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin kesin olup, temyiz edilememesi karşısında, anılan karara yönelik temyiz isteminin CMK’nın 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK'nın 62. maddesinde düzenlenen takdiri indirimin uygulanmasına veya uygulanmamasına ilişkin kararların gerekçeli olmasının zorunlu olduğu nazara alındığında "Sanığın tekrar suç işlemeyeceği kanaati oluşmadığından” şeklindeki açıklamanın kanun koyucunun aradığı anlamda kanuni ve yeterli bir gerekçe niteliği taşımadığı dikkate alınmadan ilk derece mahkemesince yazılı şekilde eksik gerekçe ile hüküm kurulması karşısında vaki istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden,İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 29.05.2018 gün ve 2018/1645 Esas, 2018/970 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükmün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 14.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.