Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/2314 Esas 2022/7778 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Uludere Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve sanığın çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine dair hüküm, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılan istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi sonucu kesinleşti. Sanık müdafisinin temyiz istemi reddedilirken, katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemi de yerinde görülmediği için esastan reddedildi ve hüküm ile ek karar onaylandı. Kararda yer alan kanun maddeleri ise şöyle: 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 288, 294, 298, 289 ve 302/1. maddeleri.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yosun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Uludere Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 08.07.2021 gün ve 2021/245 Esas, 2021/370 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi, sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükme ilişkin sanık müdafisinin temyiz isteminin reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm ile temyiz isteminin reddine dair ek karar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık müdafisinin asıl karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin ek karara yönelik temyiz istemiyle katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hüküm ile sanık müdafisinin temyiz isteminin reddine ilişkin verilen ek karara yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hüküm ile ek kararın ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 14.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.