Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/5367 Esas 2022/7857 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçu (katılan mağdure ile), hakaret suçu (katılan mağdure ve diğer katılana karşı) iddialarıyla açılan davada, İlk derece mahkemesi sanığı hakaret suçundan beraat ettirdi. Ancak, sanığın çocuğa yönelik suçları sebebiyle yapılan yargılamada mahkumiyetine karar verildi. Sanığın suçları, o tarihte yürürlükte olan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun ilgili maddelerince düzenlenmiş ve yargılama aşamasında 7188 sayılı Kanun'un geçici 5. maddesi yürürlükte olduğu için basit yargılama usulüne göre yargılanmıştı. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin bir kararı sonucu, bu madde hükümsüz hale geldi ve bu durumda sanığın durumu yeniden değerlendirildi. Temyiz itirazları dikkate alınarak, yargılama usulünün yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varıldı ve hüküm bozuldu.
Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 104/1, 105/1 ve 106/1 maddeleri; 7188 sayılı Kanun'un geçici 5. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 251. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı (katılan mağdure ...'a yönelik), hakaret (katılan mağdure ... ile katılan ...'ye yönelik)
HÜKÜM : Sanığın katılan mağdure ...'a yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı eylemi reşit olmayanla cinsel ilişki kabul edilerek bu suç ile cinsel taciz ve tehdit suçlarından mahkumiyetine, katılan ...'ye yönelik hakaret suçundan beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında hakaret suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış beraat hükmü usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki, cinsel taciz, tehdit suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Sanığın işlediği kabul edilen eylemlerinin suç tarihi itibarıyla lehe olup 6545 sayılı Kanun değişikliğinden önceki 5237 sayılı TCK’nın 104/1. ve TCK 105/1 maddelerinde düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilişki ve cinsel taciz ile 106/1. maddesindeki tehdit suçlarını oluşturup, öngörülen cezaların üst sınırının iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektirmesi ve mahkemece mahkumiyet hükmü kurulmasının ardından 17.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251. maddesindeki basit yargılama usulüne dair kanuni düzenlemeden sonra 7188 sayılı Kanunun geçici 5. maddesinin 1/c bendine yönelik olarak 19.08.2020 günlü, 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 25.06.2020 tarih ve 2020/16 Esas-2020/33 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin (d) bendinde yer alan “kovuşturma evresine geçilmiş” ibaresinin, aynı bentte yer alan “basit yargılama usulü” yönünden Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilmesi karşısında, anılan karara istinaden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 15.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.