Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/3509 Esas 2022/8248 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi, suça sürüklenen bir çocuk hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel istismar suçundan mahkumiyet kararı verdi. Temyize gitme hakkının olduğuna karar verildi ancak sair temyiz itirazları reddedildi. Ancak, suça sürüklenen çocuk ile mağdurun aileleri ile hep beraber yaşadıkları evde suça sürüklenen çocuk mağdura karşı koruma ve gözetim yükümlülüğünün olmadığı belirtildiği için TCK'nın 103/3-d maddesi gereği cezada arttırım yapılması kanuna aykırı bulundu. Bu nedenle, hüküm fıkrasında değişiklik yapılarak sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hüküm düzeltildi. Kanun maddeleri: 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesi, 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305 inci maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesi.

MAHKEMESİ :Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

Suça sürüklenen çocuk hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Suça sürüklenen çocuk ile mağdurun aileleri ile beraber bulundukları evde mağdur ile yalnız kaldığı sırada eylemini gerçekleştiren suça sürüklenen çocuğun mağdura karşı koruma ve gözetim yükümlülüğünün bulunmadığı anlaşılmakla suça sürüklenen çocuk hakkında koşulları oluşmadığı halde TCK'nın 103/3-d maddesi gereği cezada arttırım yapılması,
Kanuna aykırı, suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının ikinci paragrafının hükümden çıkarılmasına, üçüncü paragrafında yer alan "18 yıl hapis" ibaresinin çıkarılarak yerine "12 yıl hapis", dördüncü paragrafında yer alan "18 yıl hapis" ibaresinin çıkarılarak yerine "15 yıl hapis", beşinci paragrafında yer alan " 18 yıl üzerinden yapılmak suretiyle bulunan 4 yıl 6 ay sonucun 103/6 maddesi ile belirlenen ceza miktarı üzerine eklenmesi sonucu 22 yıl 6 ay hapis" ibaresinin çıkarılarak yerine " 12 yıl üzerinden yapılmak suretiyle bulunan 3 yıl sonucun 103/6 maddesi ile belirlenen ceza miktarı üzerine eklenmesi sonucu 18 hapis", altıncı paragrafında yer alan "15 yıl hapis" ibresi çıkarılarak yerine "12 yıl hapis" ibaresinin eklenmek, altıncı paragrafında yer alan "TCK'nun 31/3 maddesi gereğince verilen hapis cezası 12 yıldan fazla olamayacağından SSÇ'nin 12 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, " ibaresini çıkartmak suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.